Column Nieuwsblad Transport, gepubliceerd 4 oktober 2021
Komend weekend gaat het eindelijk weer gebeuren, een bezoek aan mijn zoon in Engeland. We hebben er lang op moeten wachten door alle Covid-ellende, maar inmiddels zijn veel belemmeringen weer opgeheven. Normaal gesproken waren de voorbereidingen zo achter de rug, even een ticket voor de vlucht of de tunnel boeken en de voorpret kan beginnen. Helaas gooien de Brexit en Covid nog steeds veel roet in het eten. Uitzoeken wat we wel of niet mee kunnen nemen op deze reis, mogen we nog onverpakte etenswaren zoals gevuld speculaas van de bakker in de koffer stoppen? Covid-voorschriften die ongeveer elke week veranderen. Gelukkig hoeft een volledig gevaccineerde reiziger uit de EU sinds begin augustus na aankomst in de UK niet meer in quarantaine. En eind september is ook de quarantaineplicht bij terugkeer in Nederland afgeschaft. Dan staat er niets meer in de weg om een reis te boeken toch?
Maar dat is iets te simpel gedacht. Er moeten allerlei formulieren ingevuld worden, een passenger locator form voor toegang in Engeland en een quarantaineverklaring bij terugkomst in Nederland. En dan nog alle testen die nodig zijn. Testen voor vertrek naar Engeland is gelukkig per 4 oktober afgeschaft. Maar je moet nog wel een test boeken op of voor de tweede dag van je verblijf in Engeland. De keuzestress slaat direct toe, we kunnen kiezen uit ruim 450 aanbieders en het is volstrekt onduidelijk welke aanbieder een goed aanbod heeft op ons verblijfadres. Vervolgens blijk je ook nog een test nodig te hebben bij terugkomst in Nederland, die maximaal 48 uur oud mag zijn. Alles bij elkaar is het bijna een dagtaak om dit uit te zoeken en te regelen. En dan vergeet ik nog de logistieke gevolgen van Brexit. Door een tekort aan chauffeurs is er te weinig benzine en diesel geleverd, en de stormloop op de benzinestations heeft de voorraden nog verder teruggedrongen. We moeten er dus voor zorgen dat we de tank volgooien voordat we bij de Kanaaltunnel aankomen. En dan maar hopen dat de voedselsituatie niet verder verslechtert, er dreigt immers ook nog een tekort aan kalkoenen. De effecten van de wereldwijde knelpunten in het containervervoer, bijvoorbeeld slecht verkrijgbare kerstversiering (een groot issue in Engeland) vergeet ik dan maar even.
Met al dit gedoe ben ik voor mijn gevoel weer terug in de jaren negentig. Na jaren lobbyen voor open grenzen was het in 1992 eindelijk zover. Door de inwerkingtreding van het verdrag van Maastricht werden goederen bij het overschrijden van de binnengrenzen van de EU niet meer aan controles onderworpen en vormde de EU één enkel grondgebied. Grenscontroles werden afgeschaft en je kon lekker doorrijden naar je vakantiebestemming. De invoering van de Euro in 1999 was de volgende stap, niet langer meer met vier muntsoorten in je portemonnee en vlak voor de grens je laatste franken of peseta’s uitgeven. En heel snel zijn wij aan de nieuwe vrijheden gewend geraakt. Dat niet alleen, de vrije handel tussen de lidstaten heeft voor een enorme groei van de handel tussen de lidstaten gezorgd. Uit cijfers van het CPB komt naar voren dat de integratie van de Unie voor goederen en diensten op de lange termijn tot een extra groei van het BBP leidt van 10 procent in de EU en ongeveer 17 procent in Nederland.
Ik hoop dat deze stap terug weer snel voorbij is, minder gedoe aan de grenzen en betere samenwerking tussen landen binnen en buiten de EU, zodat ook allerlei andere belemmeringen voor handel en reizen weer verdwijnen. Eerst maar eens kijken of we Engeland in mogen.
Geef een reactie