Het nieuwe decennium is aangebroken en ik heb er zin in! De komende tien jaar worden spannend maar ook leuk, want door allerlei maatschappelijke uitdagingen zijn op heel veel terreinen forse veranderingen nodig.
Ik som er een paar op. Bovenaan staat al een tijdje het oplossen van de klimaatcrisis. Met het tekenen van het Klimaatakkoord en de Europese Green Deal van Timmermans begint nu toch echt de fase aan te breken waarin substantiële veranderingen nodig zijn in onze werkwijze. En wat te denken van de verschuiving van het economisch machtscentrum naar China of de sterke vergrijzing en de gevolgen daarvan voor de arbeidsmarkt?
Dit alles vraagt om oplossingen waar wij met elkaar aan moeten werken en die om soms fundamentele veranderingen van de werkwijze in logistieke bedrijven vraagt. Een mooie bron van inspiratie voor mijn columns en natuurlijk ook voor mijn dagelijks werk in de logistiek.
Jammer genoeg is er van nature een grote weerstand tegen veranderingen. Er zijn boeken over volgeschreven en ook tijdens mijn studie heb ik nogal wat college-uren besteed aan de theorie voor het omgaan met veranderingen. Blijkbaar is het voor veel mensen en organisaties lastig om te breken met de huidige werkwijzen en nieuwe wegen in te slaan.
Door het over transities te hebben, lijkt het weer spannend en aantrekkelijk te worden, wat de kans om draagvlak vergroot. De energietransitie is daar een mooi voorbeeld van. Nu al lijkt transitie het woord van het jaar 2020 te worden.
Transities in de logistiek vragen de komende jaren om flinke inspanningen, die alleen van de grond komen als alle schakels hier samen aan werken. Een goede basis hiervoor wordt nu gelegd door de de Topsector Logistiek en de Logistieke Alliantie.
Met de uitwerking van de Actieagenda Logistiek, Op weg naar een concurrerende en emissieloze logistiek in Nederland, werken we op dit moment met veel spelers uit het logistieke werkveld aan het opbouwen van de agenda’s waarmee noodzakelijk aanpassingen in onze werkwijze van de grond moeten komen. Nog voor de zomer moet de aanpak in de steigers staan voor stadslogistiek, op corridors en in knooppunten en in de logistieke keten. Dit om snel stappen te kunnen zetten naar fundamenteel andere werkwijzen.
Nu al is duidelijk dat kleine stappen te beperkt zijn om zelfs maar in de buurt te komen van de benodigde CO2-reductie van logistieke activiteiten in 2030. In slechts tien jaar moet de logistieke sector jaarlijks 3,7 miljoen ton CO2 besparen, wat overeenkomt met ruim tweemaal de uitstoot van de Amsterdamse Hemwegcentrale.
Om deze reuzenstap te zetten, moeten we alle zeilen bij zetten. Alleen door slimme combinaties van logistieke vernieuwing en toepassing van de nieuwste technologie lijkt dit haalbaar. Denk daarbij aan grootschalige inzet van duurzame brandstoffen, elektrificering van dat deel van het wagenpark waar dit economisch verantwoord is en aan sterke verhoging van de logistieke efficiency van het vervoer door verdergaande vormen van samenwerking, inzet van artificial intelligence en een verdere verschuiving van het vervoer van de weg naar water en spoor.
Om te voorkomen dat deze veranderingen veel weerstand oproepen, is het van groot belang om de voordelen voor alle spelers helder voor het voetlicht te brengen en deze groepen ook direct te betrekken bij ontwikkeling en uitrol van de oplossingen.
Deze uitdaging vraagt om een structurele en intensieve samenwerking tussen het logistieke bedrijfsleven, kennisinstellingen en de overheid. En laat dat nu net de belangrijkste bouwsteen zijn voor de Topsector Logistiek.
bron: Nieuwsblad Transport 15 januari 2019
Column TON & TEU – Emissieloze logistiek
Auteur: Peter Colon
